Zonder - Olax
Ik weet nog goed
Wanneer ik me voor ’t eerst besefte
Dat wanneer je – eindelijk – een meisje aankeek
Dat ze misschien van je hield
Ik weet nog goed
Toen zij me – eindelijk – voor het eerst wou spreken
Het voelde vreemd, ik kon het niet begrijpen
Iets nieuws had mijn lichaam bezield
We zijn allemaal zestien geweest
En op mijn zestiende was ik ’t zestienst
En nu, tweeëntwintig, voel ik me elf
Klaar om te leven, klaar met groep zeven
En niet meer tevreden, met enkel mezelf
Want hoe vaak je jezelf ook een hand geeft
Of een spelletje speelt op het web
’t Is geen bloed, en geen zweet, maar een traan die aan je hand kleeft
’t Is bedroevend en eenzaam en nep
Ik weet nog goed
De avond dat zij net m’n ex was
Dat ik voor het eerst zonder haar was
Een oude vriend gaf me een hand